คำพ้อง
คำพ้องหมายถึงคำที่มีรูปหรือเสียงเหมือนกันแต่จะมีความหมายต่างกันซึ่งเวลา
อ่านต้องอาศัยการสังเกตพิจารณาเนื้อความของคำที่เกี่ยวข้องประกอบด้วยคำพ้อง
อ่านต้องอาศัยการสังเกตพิจารณาเนื้อความของคำที่เกี่ยวข้องประกอบด้วยคำพ้อง
แบ่งเป็น 3 ชนิด คือ
๑.คำพ้องรูป คือ
คำพ้องที่เขียนเหมือนกันแต่ออกเสียงต่างกัน
คำพ้องที่เขียนเหมือนกันแต่ออกเสียงต่างกัน
กรี อ่านว่า กรี เป็นอักษรควบ แปลว่า กระดูกแหลมที่หัวกุ้ง อ่านว่า กะ –รี เป็นอักษรนำ แปลว่า ช้าง
ครุ อ่านว่า ครุ เป็นอักษรควบ แปลวว่า ภาชนะสานชนิดหนึ่ง อ่านว่า คะ – รุ เป็นอักษรนำ แปลว่า ครู หนัก
เพลา อ่านว่า เพลา เป็นอักษรควบ แปลว่า ตัก เข่า แกนล้อหมุน อ่านว่า เพ – ลา อ่านเรียงพยางค์ แปลว่า เวลา
สลา อ่านว่า สะ - เหลา เป็นอักษรนำ แปลว่า ต้นไม้ชนิดหนึ่ง เสลา อ่านว่า เส - ลา อ่านเรียงพยางค์ แปลว่า หิน
ปรัก อ่านว่า ปรัก เป็นอักษรควบ แปลว่า เงิน ปรัก อ่านว่า ปะ – หรัก เป็นอักษรนำ แปลว่า หัก
แขม อ่านว่า แขม แปลว่า ชื่อต้นไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง แขม อ่านว่า ขะ – แม แปลว่า คนเขมร
๒. คำพ้องเสียง คือ คำที่เขียนต่างกันแต่จะออกเสียงเหมือนกัน
๓. คำพ้องทั้งรูปและเสียง คือคำพ้องที่เขียนเหมือนกัน อ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่จะต่างกันในด้านความหมาย ซึ่งขึ้นอยู่ที่ใจความของคำข้างเคียง เช่น
๓. คำพ้องทั้งรูปและเสียง คือคำพ้องที่เขียนเหมือนกัน อ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่จะต่างกันในด้านความหมาย ซึ่งขึ้นอยู่ที่ใจความของคำข้างเคียง เช่น