คำพ้อง

 คำพ้อง  

 คำพ้องหมายถึงคำที่มีรูปหรือเสียงเหมือนกันแต่จะมีความหมายต่างกันซึ่งเวลา
อ่านต้องอาศัยการสังเกตพิจารณาเนื้อความของคำที่เกี่ยวข้องประกอบด้วยคำพ้อง

แบ่งเป็น 3 ชนิด คือ 

 ๑.คำพ้องรูป คือ
คำพ้องที่เขียนเหมือนกันแต่ออกเสียงต่างกัน

กรี อ่านว่า กรี เป็นอักษรควบ แปลว่า กระดูกแหลมที่หัวกุ้ง                 อ่านว่า กะ –รี เป็นอักษรนำ แปลว่า ช้าง

 ครุ อ่านว่า ครุ เป็นอักษรควบ แปลวว่า ภาชนะสานชนิดหนึ่ง              อ่านว่า คะ – รุ เป็นอักษรนำ แปลว่า ครู หนัก

 เพลา อ่านว่า เพลา เป็นอักษรควบ แปลว่า ตัก เข่า แกนล้อหมุน      อ่านว่า เพ – ลา อ่านเรียงพยางค์ แปลว่า เวลา

สลา อ่านว่า สะ - เหลา เป็นอักษรนำ แปลว่า ต้นไม้ชนิดหนึ่ง           เสลา อ่านว่า เส - ลา อ่านเรียงพยางค์ แปลว่า หิน

ปรัก อ่านว่า ปรัก เป็นอักษรควบ แปลว่า เงิน                                  ปรัก อ่านว่า ปะ – หรัก เป็นอักษรนำ แปลว่า หัก

แขม อ่านว่า แขม แปลว่า ชื่อต้นไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง                          แขม อ่านว่า ขะ – แม แปลว่า คนเขมร

    ๒. คำพ้องเสียง คือ คำที่เขียนต่างกันแต่จะออกเสียงเหมือนกัน

๓. คำพ้องทั้งรูปและเสียง คือคำพ้องที่เขียนเหมือนกัน อ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่จะต่างกันในด้านความหมาย ซึ่งขึ้นอยู่ที่ใจความของคำข้างเคียง เช่น

 คำพ้องรูปและคำพ้องเสียง                          

คำพ้องรูป คือ คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อ่านออกเสียงต่างกัน และมีความหมายต่างกัน                 

<>ตัวอย่าง